آيين نامه اجرايي نحوه جلوگيري از آلودگي صوتي
آيين نامه اجرايي نحوه جلوگيري از آلودگي صوتي
هيأت وزيران در جلسه مورخ 1378/3/19 بنا به پيشنهاد شماره 21 - 132 مورخ 1375/1/20 سازمان
حفاظت محيط زيست و به استناد ماده (27)قانون نحوه جلوگيري از آلودگي هواـ مصوب 1374 - آيين
نامه اجرايي نحوه جلوگيري صوتي را به شرح زير تصويب نمود:
ماده 1 - تعاريف:
1 - صدا يا صوت عبارت است از امواج طولي كه از ارتعاش سريع اجسام و مواد اعم از جامد، مايع و گاز
توليد مي شود.
2 - آلودگي صوتي عبارت است از پخش و انتشار هر گونه صوت و صدا و ارتعاش مربوط بيش از حد مجاز
و مقرر در فضاي باز (غير سر پوشيده).
3 - حد مجاز آلودگي صوتي كه استاندارد آلودگي صوتي هم ناميده مي شود ،عبارت است از ميزان و
مشخصات ويژه اي كه با توجه به اصول حفاظت محيط زيست و برمبناي واحد اندازه گيري صدا براي منابع
مولد آلودگي صوتي و فضاي مورد انتشار و محيط هاي مختلف تعيين مي شود.
4 - واحد اندازه گيري صدا يا صوت دسي بل مي باشد
5 - عامل آلودگي صوتي كه به اختصار عامل آلودگي نيز ناميده مي شود، عبارت است از هر شخص
حقيقي كه اداره يا تصدي منابع ثابت و هدايت منابع سيار مولد آلودگي صوتي را خواه براي خود، يا به
نمايندگي از طرف شخص يا اشخاص حقيقي ديگر بر عهده داشته و يا شخصاً به طرق مختلف عامل ايجاد
آلودگي است.
6 - منابع و كانونهاي آلودگي صوتي كه به اختصار منابع آلوده كننده ناميده مي شود، عبارتند از:
الف - نيروگاهها و پالايشگاهها
ب - كارخانه ها و كارگاهها
ج - وسايل نقليه موتوري اعم از هوايي، دريايي، زميني و زير زميني
د - فرودگاهها، پايانه هاي حمل و نقل و توقفگاههاي دائمي وسايل نقليه موتوري
هـ - تعميرگاههاي وسايل نقليه موتوري و آن دسته از واحدهاي صنفي كه فعاليت آنها با آلودگي صوتي
ملازمه دارد.
و - ميادين تير و محلهاي تمرين نظامي.
ز - ساير منابع مانند ژنراتورها و موتورهاي توليد برق ، استقرار بلندگوها در اماكن عمومي و محوطه هاي
غير سرپوشيده، مباشرت به هر عمل يا ترك عمل كه ايجاد آلودگي صوتي نمايد.
7 - منظور از سازمان، سازمان حفاظت محيط زيست و مقصود از قانون، قانون نحوه جلوگيري از آلودگي
هوا – مصوب 1374/2/3 - مي باشد.
ماده 2 - مبادرت به هر گونه اقدامي كه موجبات آلودگي صوتي را فراهم نمايد ممنوع مي باشد. حد مجاز
يا استاندارد آلودگي صوتي توسط سازمان حفاظت محيط زيست با همكاري دستگاههاي ذي ربط تهيه و
به تصويب شوراي عالي محيط زيست مي رسد.
ماده 3 - سازمان ضمن شناسايي منابع و كانونهاي آلودگي موضوع بند(6) ماده (1) اين آيين نامه و
تعيين ميزان آلودگي آنها بر اساس استانداردهاي موضوع ماده (2) مراتب را به عامل يا عاملين منابع
مذكور اعلام نموده و مهلت مناسبي را براي رفع آلودگي تعيين مي كند.
عاملين منابع صوتي مذكور مكلفند در مهلت مناسب تعيين شده حسب موردنسبت به رفع آلودگي صوتي
اقدامي نمايند.
تبصره - روشهاي سنجش ميزان آلودگي صوتي و شرايط ارائه نتايج مربوط توسط سازمان تعيين و بنا به
مورد به عاملين اعلام خواهد شد.
ماده 4 - در صورتي كه عاملين آلودگي در كارخانجات و كارگاهها در پايان مهلت مقرر نسبت به رفع
آلودگي صوتي اقدام ننمايند، از فعاليت اينگونه منابع به ترتيب مقرر در ماده (16) قانون ممانعت به عمل
خواهد آمد.
ماده 5 - سازمان مجاز است در اجراي وظايف قانوني خود و اطمينان از رعايت مفاد قانون و اين آيين
نامه هر زماني كه لازم بداند هريك از منابع آلوده كننده را بازرسي نمايد.
تبصره - با عاملين و يا هر شخص ديگري كه به طور مستقيم يا غير مستقيم از انجام بازرسي و يا تعيين
ميزان آلودگي صوتي جلوگيري نموده و يا از ارائه آمار و اطلاعات مورد نياز سازمان خود داري نمايد طبق
ماده (30) قانون رفتار خواهد شد.
ماده 6 - مراكز معاينه و آزمايش وسايل نقليه موتوري موضع ماده (5) قانون موظفند انواع وسايل نقليه
موتوري مورد بازديد را از جهت استانداردها و حد مجاز آلودگي صوتي نيز تحت آزمايش و معاينه قرار
دهند.
ماده 7 - به كار انداختن و تردد هر گونه وسيله نقليه موتوري مولد آلودگي صوتي ممنوع مي باشد.
نيروي انتظامي از تردد هر نوع وسيله نقليه موتوري فاقد گواهينامه موضوع ماده (6) ممانعت به عمل
آورده و عاملين يا رانندگان اينگونه وسايل نقليه را به مجازاتهاي مقرر در ماده (32) قانون محكوم خواهند
نمود:
ماده 8 - توليد كنندگان، سازندگان و وارد كنندگان وسايل نقليه موتوري موظفند هنگام ساختن و
توليد يا وارد كردن وسايل نقليه موتوري و قطعات آنها(انباره - اگزوز - لاستيك - بوق - لنت ترمز - انواع
ياتاقان و بلبرينگ) استانداردها و حد مجاز آلودگي صوتي حاصل از اينگونه منابع را كه توسط سازمان در
اختيار آنان قرار خواهد گرفت، رعايت نمايند.
ماده 9 - كليه هواپيماهايي كه در ايران ثبت مي شوند و يا در آسمان ايران به پرواز در مي آيند يا در
فرودگاههاي آن تردد مي نمايند، ملزم به رعايت ضوابط و استانداردهاي سازمان هوانوردي بين المللي
(IOCAO - 1974 ) مي باشند.
تبصره 1 - نظارت بر اجراي اين ماده بر عهده سازمان هواپيمايي كشوري است.
تبصره 2 - رسيدگي به شكايتهاي واصله به سازمان محيط زيست از طريق سازمان هواپيمايي انجام
خواهد شد.
ماده 10 - احداث و توسعه و تغيير محل فرودگاهها، پايانه هاي حمل و نقل و توقفگاههاي دائمي وسايل
نقليه موتوري سنگين موكول به انجام ارزيابي زيست محيطي بر اساس الگوي مصوب شوراي عالي محيط
زيست و تأييد سازمان حفاظت محيط زيست براي استقرار در محل مناسب از جهت رعايت حد مجاز
آلودگي صوتي مي باشد.
تبصره: انجام ارزيابي زيست محيطي در فرودگاهها ،با همكاري سازمان هواپيمايي كشوري انجام خواهد
شد.
ماده 11 - استقرار و فعاليت تعميرگاههاي وسايل نقليه موتوري و واحدهاي صنفي آلوده كننده موضوع
بند هـ رديف (6) ماده (1) اين آيين نامه موكول به رعايت حد مجاز آلودگي صوتي مي باشد.
عاملين اينگونه منابع آلوده كننده موظفند حد مجاز آلودگي مربوط را رعايت نمايند در غير اين صورت به
مجازاتهاي مقرر در ماده 32 قانون محكوم خواهند شد.
ماده 12 - در صورتي كه رفع آلودگي صوتي ناشي از فعاليت منابع آلوده كننده موضوع ماده (12) اين
آيين نامه كه در داخل محدوده شهرها و نقاط مسكوني استقرار دارند به طرق ديگري جز انتقال آنها به
محلهاي مناسب امكان پذير نباشد، طرح انتقال اينگونه منابع توسط سازمان و با همكاري وزارت كشور
(شهرداريها و بخشداريها)،وزارت مسكن و شهرسازي تهيه و پس از تصويب هيأت وزيران به مورد اجرا
گذاشته خواهد شد.
ماده 13 - سازمان موظف است به منظور كنترل و جلوگيري از ايجاد آلودگي صوتي توسط ساير منابع
آلوده كننده (موضوع بندهاي « ح» ، «و» ، «ز» جزء(6) ماده (1) ممنوعيتها و محدوديتهاي نوعي،
كمي، زماني و مكاني را تعيين و به تصويب شوراي عالي حفاظت محيط زيست برساند.
تبصره - عاملين اين قبيل منابع آلوده كننده كه به علت رعايت ممنوعيتها و محدوديتهاي برقرار شده
توسط سازمان موجبات آلودگي صوتي را فراهم نمايند، به مجازات مقرر در ماده (32) قانون محكوم
خواهند شد.