اکسیدان*های فتوشیمیایی آلودگی هوا و اکسیدانهای فتوشیمیایی عوامل اکسید کننده نظیر ازون ، پراکسی استیل نیترات، پراکسی بنزوئیل نیترات، پراکسید هیدروژن اسید فرمیک و سایر موادی که بتوانند یدورپتاسیم را اکسید نمایند به عنوان اکسیدان* فتوشیمیایی نامیده می*شوند. اکسیدان*های فتوشیمیایی بر اثر واکنش*هایی در آتمسفری ایجاد می*شوند که ترکیبات آلی فرار، رادیکال هیدروکسیل و سایر رادیکال*ها و نور خورشید در به وجود آمدن آنها نقش دارند. بدین ترتیب اکسیدان*های فتوشیمیایی عموماً آلاینده*های ثانویه*ای هستند که در آتمسفر بر اثر مجموعه* پیچیده*ای از واکنش*ها بین آلاینده*های اولیه موجود در هوا در مقابل نور خورشید، تشکیل می*شوند. در چنین آتمسفری ازون و در بالاترین غلظت خود وجود دارند و اثرات مخرب اسماگ فتوشیمیایی عموماً مربوط به غلظت*های بالای این دو آلاینده است. آئروسل*های تشکیل شده در طول واکنش*های فتوشیمیایی که ایجاد اسماگ فتوشیمیایی می*کنند، سبب کاهش قابل توجه میزان دید شده و آتمسفر را به رنگ خرمایی در می*آورند. ازون لاستیک طبیعی و پلی*مرهایی نظیر بوتادین[1]، ایزوپرن[2] و استایرن[3] را مورد حمله قرار داده سبب شکسته شدن ملکول*ها، سخت شدن و کاهش عمر لاستیک خودروها و روکش مواد لاستیکی شده و طول عمر پوشش*های نگهدارنده خطوط برق در فضای آزاد را کم می*کند. با اضافه کردن بازدارنده*های ازون به محصولات پلی*مری، تخریب این فرآورده*ها به میزان قابل توجهی کاهش می*یابد. ازون همچنین بر روی سلولز موجود در مواد نساجی تاثیر گذاشته و نیز پلی*مرهای مصنوعی نظیر الیاف نایلون و آکریلیک را مورد حمله قرار می دهد و باعث کاهش استقامت چنین موادی می*شود. تمام اکسیدان*ها سبب کمرنگ شدن مواد رنگی مورد استفاده در الیاف می*شوند. از دیرباز، شکستن ملکول*های لاستیک و آسیب رسیدن به برگ سبزیجات، بیشترین نشانه*های قابل رویت مجاورت با ازون بوده است. صدماتی از جمله آسیب آشکار به برگ*ها، کاهش رشد گیاهان و محصولات کشاورزی را به دنبال داشته و به این ترتیب تنش*های زیستی نیز افزایش می*یابد. -------------------------------------------------------------------------------- [1] - Butadiene [2] - Isoprene [3] - Styrene