هوا با کاهش اکسیژن در خون رسانی به چشم، میزان بینایی را کاهش می*دهد.
آلودگی هوا به دلیل افزایش میزان گاز منواکسید کربن سبب تاری دید و بروز سرگیجه می*شود. آلودگی هوا پس از بروز تاری دید و عدم درمان، می*تواند سبب تیره دیدن اجسام و محیط شود، به گونه*ای که معمولا مبتلایان محیط اطراف خود را خاکستری و یا تاریک*تر می*بینند.
قدرت چسبندگی منواکسیدکربن به گلبول*های سرخ ۲۰۰برابر بیشتر از اکسیژن است و شش ساعت زمان می*برد تا از خون خارج شود، اما با اکسیژن خالص ۳۰دقیقه طول می*کشد تا منواکسید کربن از خون خارج شود. ذرات موجود در هوای آلوده همچون سرب نیز با غلظت ۶۰ میکروگرم در دسی*لیتر پلاسما سبب افزایش ورم مغز می*شود که سردرد، کاهش دید، کم خونی و افسردگی از علائم مسمومیت با آن است. ذرات موجود در هوا با ایجاد تغییرات PH(اسیدیته) محیط چشم را مقداری اسیدی می*کند و سبب ایجاد سوزش، قرمزی و اشک ریزش در افراد می*شود.
این علائم در موتورسواران ۲۰برابر بیشتر از دیگران است. آلودگی هوا در بیمارانی که التهاب سطحی قرنیه دارند و مبتلایان به التهاب لبه پلک، سبب شدت یافتن بیماری*شان می*شود. میلان گفت: آثار آلودگی هوا و بروز علائمی همچون خارش، سوزش، اشک ریزش و قرمزی لبه پلک در اطفال به دلیل حساس بودن چشم*های*شان و در افراد بالای ۵۰ سال به دلیل ضعف بدن، بیشتر است.
کاهش تردد در مناطق پر ترافیک و آلوده، عدم استفاده از موتورسیکلت برای تردد در شهر و استفاده از عینک*های پوشاننده چشم در کاهش میزان تاثیر گذاری آلودگی هوا بر روی چشم موثر است. افزایش میزان مصرف مایعات، ویتامین*های آنتی*اکسیدان بخصوص ویتامین Cو ریزمغذی روی و `فلاوینوئید` که در نارنج، انار و چای سرد به وفور وجود دارد، در کاهش میزان آلودگی هوا بر روی چشم موثر است. با این وجود افراد باید درصورت بروز علائمی همچون قرمزی، اشک ریزش و تاری دید حتما به پزشک مراجعه کنند تا از شدت یافتن بیماری*شان پیشگیری شود. برای درمان این افراد داروهایی همچون قطره*های چشمی ضد التهاب، ضد عفونی*کننده و داروهای رفع مسمومیت اعصاب مغز، تجویز می*شود.