تغذیه پلانکتون*ها: ایده مقابله با گرمایش زمین از طریق ریختن آهن در اقیانوس برای بارور کردن پلانکتون*ها سابقه*ای طولانی دارد. نتیجه مطالعه*ای که به تازگی در مجله نیچر منتشر شده نیز از این روش پشتیبانی می*کند. ریختن آهن در اقیانوس به عنوان یکی از ابزارهای «مهندسی زمین»، یکی از راه*حل*های مقابله با تغییرات آب و هوایی زمین است تا بتوان از طریق دستکاری آب و هوا باعث کاهش اثرات گرمایی گازهای گلخانه*ای شد.
با این وجود، برخی مطالعات نشان می*دهد که کوددهی آهنی در درازمدت می*تواند باعث بروز شرایط کم*اکسیژنی شود که برای حیات دریایی خطرناک است، و یا آغازگر شکوفایی انواعی از پلانکتون*ها شود که برای برخی از میکروارگانیزم*ها مضرند. اما مطالعه جدید شواهدی برای این نگرانی*ها به دست نیاورده است. در عوض، نتایج این بررسی نشان می*دهد که اغلب پلانکتون*ها در آب*های سرشار از آهن به کف دریا سقوط می*کند و در رسوبات اقیانوس دفن می*شود؛ که در درازمدت باعث حذف کربن از چرخه آب و هوا می*شود.
داده*های موجود نشان می*دهد که کوددهی آهنی می*تواند حدود 10 درصد از انتشار فعلی دی*اکسید کربن را به دام بیاندازد، اما کریستین کلاس که در این مطالعه شرکت داشته است می*گوید: «پخش آهن نمی*تواند راه*حلی برای مشکل دی*اکسید کربن فراهم کند. با توجه به بسیاری از تردیدها و عوارض جانبی بالقوه این روش، قبل از استفاده از این روش در مقیاس بزرگ آزمایشات بیشتری باید انجام شود.