ارزيابي آلودگي صوتي
درصورتيكه بخواهيم وضعيت آلودگي صوتي محيطي را مورد ارزيابي فني قرار دهيم، لازم است كه چهار مرحله كاملا مجزا را طي نمائيم، اين مراحل عبارتند از:
1- شناسايي منابع آلودگي صوتي
2- اندازه گيري صدا
3- ارزشيابي با استانداردهاي معتبر
4- اقدامات كنترلي در صورت بالاتر بودن از حد آستانه هاي مجاز
در مرحله نخست لازم است وضعيت محل موردنظر با توجه به آلودگي صوتي مورد بررسي كيفي قرار گيرد. در اين مرحله سه سوال مطرح ميگردد:
1- آيا مشكل صدا وجود دارد؟
2- ميزان تراز صدا در محل مورد نظر چه ميزان بوده و آيا بالاتر از حد مجاز است؟
3- صدا از چه منبعي توليد شده و آيا ميتواند كنترل شود؟
براي دستيابي به جواب اين سئوالات، كافيست بطور مثال با يك كارگر سالن توليد صحبت نمائيم. درصورتيكه بتوان با هر فردي در فاصله يك متري به راحتي صحبت نمود، احتمالاً ميزان صدا در آن مكان به اندازه*اي نيست كه سيستم شنوايي انسان را تخريب نمايد، اما برعكس چنانچه براي صحبت كردن و شنيدن صداي فرد مقابلمان مجبور باشيم، در فاصله نزديك (بين 20 تا 40 سانتي*متر) فرياد بزنيم،* شدت صدا در اين مكان به احتمال بسيار زياد بالاتر از آستانه هاي مورد قبول بوده و ً* مي*تواند باعث كاهش شنوايي كارگر شود. در اين شرايط لازم است وارد مرحله دوم شده و با استفاده از تجهيزات مناسب، ترازهاي صوتي را دﻗﻴﻘه اندازه*گيري و تحت تجزيه تحليل فركانسي قرار دهيم. در مرحله اول وضعيت آلودگي صوتي بصورت كاملا كيفي مورد بررسي قرار ميگيرد، اما در مرحله دوم، ميزان شدت و فركانس اصوات با استفاده از دستگاه ترازسنج صوتي بصورت كمي اندازه گيري شده و مي**توان براحتي وضعيت آلودگي صوتي نقاط مورد نظر را با استانداردهاي معتبر صدا مقايسه و مورد ارزشيابي قرار داد. پس از مقايسه ميزان صداي موجود با استانداردهاي مطرح صدا در صورتيكه ترازهاي صوتي كمتر از آستانه هاي مجاز باشد، مشكل خاصي وجود نداشته و عملا ورود به مرحله سوم منتفي است. اما در صورتيكه ميزان شدت ترازهاي صوتي فراتر از آستانه*هاي مجاز باشد در اين زمان بايد وارد مرحله سوم گرديد و با ارايه رويه*هاي اصلاحي در جهت كاهش شدت صدا و كنترل آن گام برداشت.