استانداردها و قوانین آلودگی هوا و صوت

در این بخش استانداردها و قوانین آلودگی هوا و صوت مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

از لینک زیر میتوانید روشهای اندازه گیری و ارزیابی صدا را دانلود نمایید

http://behdasht.dums.ac.ir/uploads/صدا(pdf)_10129.pdf

تاریخچه قوانین وضع شده توسط دولت فدرال (قبل از سال 1970)
گسترش اخیر قوانین آلودگی هوا توسط کنگره ایالت متحده، بعنوان مثالی از قوانین فدرال در مقابل قوانین ایالتی، بسیار جالب توجه است. از آنجا که مشکلات آلودگی هوا اساسا محلی و منطقه*ا*ی بودند لذا کنگره نمی*خواست به ایالتها قدرت کنترل زیادی بدهد. هر چند در مواردی مناطق آلوده در یک ایالت باعث آلودگی در چندین ایالت مجاور مي*شد ولی، در حالت کلی می*توان گفت که مشکل آلودگی باید بصورت محلی یا ایالتی کنترل شود. این فرآیند بنا به دلایلی از جمله بی*میلی و امتناع برخی ایالتها برای قانونمند کردن صنایع، غیرعملی می*نمود چرا که به علت شرایط دینامیکی جو و انتقالات صورت گرفته در آن آلودگی هوا محدود به یک ناحیه یا ایالت خاص نمی*شد. لذا خواهیم دید که تاریخچه قوانین آلودگی هوا در این کشور بیانگر افزایش دخالت دولت فدرال بویژه بوسیله آژانس های قانونگذاری در مسئله آلودگی هوا بود، این مداخلات از سال 1955 شروع شد.

2-2- الف قانون کنترل آلودگی هوا سال 1955، قانون عمومی 84-159، جولای 1955
این قانون که اولین قانون فدرال بود، اساسا به علت دودلی دولت فدرال در قانونگذاری، از لحاظ دامنه عملکرد محدود بود. این قانون شامل کنترل و ممانعت از آلودگی هوا در منابع آن بود که مسئولیت اجرای آن با حکومتهای محلی و ایالتی بود. همچنین، مسئولان انجمن اقتصادی فدرال ملزم به گسترش برنامه*های مشترک ایالتی، محلی و منطقه*ای بودند تا بدین وسیله از آلودگی هوا جلوگیری کنند.
قانون سال 1955 با اقدامات زیر شروع شد:

1. تحقیق و بررسی روی اثرات آلودگی هوا بر سلامت عموم مردم در آمریکا
2. کمک تکنولوژیکی به ایالتها توسط دولت فدرال
3. آموزش دادن به اشخاصی که در نواحی آلوده زندگی می*کردند
4. انجام تحقیقات در فضاهای بسته و فضاهای باز برای کنترل آلودگی هوا

هرچند این قانون گام کوچکی محسوب می*شد اما برای مشخص شدن منابع آلودگی هوا، تحلیل اثرات آلودگی، وضع قوانین موثر و اعمال زور توسط آژانسهای قانون*گذاری برای گسترش این ملاحظات در طول 15 سال ضروری می*نمود. اندکی بعد از وضع این قانون، کشور انگلستان نیز قانون مشابهی در سال 1956 وضع کرد. انگیزه دولت انگلیس برای وضع این قانون، مشکل آلودگی هوای شدید در لندن در نوامبر 1952 بود که بطور مشابه در ژانویه 1956 نیز تکرار شد.

2-2-ب اصلاحیه*های قانون کنترل آلودگی هوا سال 1960، قانون عمومی*86-493، 6 ژوئن سال*1960، و اصلاحیه های سال 1962، قانون عمومی 80-761، 9 اکتبر 1962
اگر*چه، تا سال 1963 تغییر عمده*ا*ی در برنامه دولت فدرال برای کنترل الودگی هوا صورت نگرفت اما تغییرات کم ولی بسیار مهمی توسط اصلاحیه*های قانون سال 1955 بوجود آمد. به علت بدتر شدن شرایط در مناطق شهری به علت آلودگی هوای روز*افزون توسط منابع متحرک، کنگره ایالت متحده رئیس کمیته سلامت اجتماعی[1] را ملزم به مطالعه در مورد تاثیر انتشارات حاصل از خودروها بر سلامت عموم کرد. این مطالعات در سال 1962 کامل و به کنگره ارائه شد[1]. در نتیجه قانون سال 1955، در اکتبر 1962 با تغییرات بیشتری مواجه شد. اصلاحیه قانون1963 رئیس کمیته سلامت اجتماعی را ملزم به مطالعاتی در مورد تاثیر انتشار از خودروها کرد.

---

[1]-surgeon general

ج قانون هوای پاک سال 1963، قانون عمومی 88-206، دسامبر 1963
قانون هوای پاک سال 1963 برای اولین بار بودجه**ای برای کمک به تحقیقات و تجهیزات تکنولوزیکی در نظر گرفت. قانونگذاران همچنان نگران قوانین ایالتی بودند چرا که تا آن زمان هنوز مشخص نبود که مسئولیت کنترل آلودگی هوا چگونه باید بین دولت فدرال و حکومتهای ایالتی تقسیم شود. بر اساس قانون فدرال، تنها در مورد تجارت بین ایالتها، مداخله دولت فدرال لازم بود. در نتیجه، قانون فدرال برنامه*های محلی، منطقه*ا*ی و ایالتی را به کنترل و جلوگیری از آلودگی*های هوا تشویق می*کرد، و همزمان اختیارات دولت فدرال برای نظارت در اختلافات بین*ایالتی را حفظ کرده بود. با این شرایط سیستم سنتی سه- تایر[1] دولت همچنان به قوت خود باقی می*ماند. در همان زمان، قانون تشخیص داد که باید حکومت*های ایالتی و محلی در پیاده سازی و اعمال زور در اجرای برنامه*های موثر در كاهش آلودگی هوا دخالت کنند. در آن زمان تنها 13 ایالت قوانین مربوط به کنترل آلودگی هوا در سطح ایالت خود را تصویب کرده بودند.
قانون سال 1963 بطور خاص بر موارد زیر تاکید کرده بود:

1. شتاب*دهی به برنامه آموزش و تحقیق
2. دادن اختیارات موازی به آژانسهای محلی و ایالتی برای برنامه*های کنترل آلودگی هوا با این فرض که دولت فدرال ^{[IMG]file:///C:\Users\DR951A~1.KAL\AppData\Local\Temp\msohtmlcl ip1\01\clip_image002.gif[/IMG]} تا ^{[IMG]file:///C:\Users\DR951A~1.KAL\AppData\Local\Temp\msohtmlcl ip1\01\clip_image004.gif[/IMG]}هزینه*ها را پرداخت خواهد کرد.
3. گسترش معیارهای کیفیت هوا
4. شروع تلاشها برای کنترل آلودگی هوا از تمامی تاسیسات
5. اختیار دادن به دولت فدرال برای کاهش آلودگی هوای بین*ایالتی
6. تلاش برای تشویق شرکتهای اتومبیل*سازی و صنایع سوختی برای جلوگیری از آلودگی هوا.

در مورد(5)، اختیارات دولت فدرال تنها زمانی بود که آلودگی یک ایالت، سلامت عمومی در ایالت مجاور را تهدید می*کرد. دو مورد دیگر در این قانون که نتایج بسیار چشمگیر در قوانین آلودگی هوای سال 1960 و 1900 داشت شامل: 1) گسترش دادن معیار کیفیت هوا بود که می*بایست به عنوان رهنمودی برای پیاده*سازی استانداردهای کیفیت و انتشار هوا به کار می*رفت، 2) بررسی و تحقیق در مورد گسترش روشهایی برای جذب گوگرد از سوختها.
قانون هوای پاک سال 1963 فرآیندی رسمی جهت بازنگری در وضعیت آلودگی خودروها در نظر گرفته بود. یک کمیته فنی متشکل از نمایندگانی از سازمان سلامت، آموزش و رفاه[2]، صنایع خودروسازی، سازندگان تجهیزات کنترل و سوخت خودروها حضور داشتند. این کمیته برای نظارت بر روند کنترل و همچنین تعیین مناطقي که نیاز به تحقیق و توسعه بیشتر داشتند، تشکیل شد. این بررسی*های اولیه برای منابع متحرک منجر به قانون بعدی دولت فدرال در مورد نحوه برخورد با خودروها شد.

2-2-د قانون کنترل آلودگی هوا سال 1965، قانون عمومی 89-272، 20 اکتبر 1965
در سالی که منتهی به تصویب قانون 1963 شد، اعضای کنگره اظهار نظرهای بسیاری در مورد انتشار خودروها کردند. خلاصه*ا*ی از این اظهارنظرها[2] بصورت زیر بود:

دود خروجی از خودروها(در سال 1963) منشا 50 درصد از مشکلات ناشی از آلودگی هوا بوده است ودر بسیاری از موارد پر*اهمیت*ترین و بحرانی*ترین منبع آلودگی هوا محسوب مي*شوند. بی*شک این بحران رو به افزایش در ابتدا نياز دارد كه جدي گرفته شود و سپس تلاشهای جدی در جهت كنترل آن صورت گيرد.

نتیجه این اظهارنظرها قانون کنترل آلودگی خودروها[3] درسال 1965 بود، که در واقع یکی از اصلاحیه*های قانون هوای پاک 1963 محسوب مي*شد. قانون سال 1965 رسما تسهیلات اقتصادی و فنی برای اجرای استانداردهای انتشار در نظر گرفت. این قانون همچنین بیان می*کرد که کنترل محلی بر آلودگی هوا عملی نیست چرا که مشکلات بزرگی به علت تفاوت در استانداردهای ایالتی بوجود خواهد آمد. بنابراین استانداردهای ملی باید برای دود خروجی از خودروها وضع شود. بر اساس این اظهارنظرها، بنظر می*رسید که می*توان استانداردهای ایالت کالیفرنیا برای انتشار مونوکسید کربن و هیدروکربن*ها در سطح ملی بکار برد. صنایع خودروسازی در مورد عملی بودن استانداردهای ملی انتشار به منازعه و اختلاف برخواستند، اما توافق کردند تا این قوانین را برای خودروهای مدل 1968 خود بکار ببرند. درقانون سال 1965 همچنین تعهد کرده بودند که میزان سختگیری در کنترل انتشارات متناسب با پیشرفت تکنولوژی موجود و هزینه*های مربوطه باشد. ایالت کالیفرنیا در مورد شرایط خودروها تخفیف قائل شد تا بدین طریق باعث گسترش مناسب استانداردها با مشکلات آلودگی هوا خاص هر منطقه شود.
گذشته از شرایط انتشار خودروها، اصلاحیه قانون هوای پاک 1965 به سازمان HEW قدرت مداخله در مشکلات "ذاتا پر اهمیت" آلودگی هوای بین*ایالتی را داد.

---

[1]-Three-Tier

[2]-Department of Health, Education, and Welfare

[3]-Motor Vehicle Air Pollution Control Act

قانون کیفیت هوا در سال 1967، قانون عمومی 90-148، 21 نوامبر 1967
در اوایل سال 1967 موضوع بحث برانگیز "پیاده سازی منطقه**********************ا*ی" که در استاندارد ملی گنجانده شده بود، در مقابل استانداردهای منطقه*ی، مورد مناقشه سنگین کنگره قرار گرفت. البته استانداردهای انتشار ملی بوسیله قوانین ایالتی به حاشیه رانده شده بود. در30 ژانویه سال 1967، رئیس جمهوری وقت ،جانسون، استانداردهای ملی انتشار را برای صنایع به شدت آلوده*کننده پيشنهاد کرد[3]. با اين وجود، کمیته سنا در امور عمومی اعتقاد داشت که با اعمال ملاحظات دیگری می*توان نواقص استانداردهای انتشار ملی را جبران کرد. در نتیجه، لایحه ارائه شده باعث لغو استانداردهای انتشار شد و تلاش می*کرد تا برنامه کنترل فدرال تنها درون سازمانهای دولتی بصورت سنتی اجرا شود. در نتیجه، موفقیت این امر به میزان همکاری بین بخش*های مختلف دولت بستگی داشت. با وجود این، دو سال فرصت مطالعاتی روی ایده استانداردهای ملی برای منابع ثابت توسط قانون در نظر گرفته شد، این مطالعات به عنوان پایه*ا*ی برای اقدامات قانونی سال 1970 شد.
قانون کیفیت هوای سال 1967 در برگیرنده موارد زیر بود:

1. ایجاد نواحی ویژه هشتگانه در ایالت متحده بر اساس شرایط هواشناسی، توپوگرافی و اقلیمی.
2. طراحی نواحی کنترل کیفیت هوا در ایالات متحده و همچنین بین و درون ایالتها. با استفاده از AGCR می*توان تخمینی از وضعیت آلودگی هوا در آن ناحیه بدست آورد که شامل مواردی مانند اطلاعات هواشناسی، اطلاعات کیفیت هوای آزاد، و لیست انتشارات می*شود.
3. گسترش و صدور اطلاعاتی در مورد معیار کیفیت هوا برای آلاینده*های خاصی که تاثیر شدیدی بر سلامت و رفاه عمومی داشتند.

1. گسترش و صدور اطلاعاتی در خصوص روشهای کنترل آلودگی هوای پیشنهاد شده. بر اساس این اطلاعات، دولت فدرال می*توانست در گزارشات خود پیشنهاداتی به سازمان**های کنترل محلی و ایالتی در مورد فناوری*های موجود، جهت رسیدن به کیفیت هوای مورد نظر، ارائه كند. این پیشنهادات نیازمند برقراری پیوند میان تحقیقات دولتی و صنعتی جهت گسترش و اجرای فناوری*ها بود.
2. نیاز به یک برنامه زمان*بندی شده ثابت برای سازمان**های محلی و ایالتی جهت اجرای استانداردهای کیفی هوا، متناسب با معیار کیفیت هوا وجود داشت. ایالت*ها می*توانستند استانداردهای سختگیرانه*تری را اجرا کنند. اگر یک ایالت طبق قانون عمل نمی*کرد سازمان HEW می*توانست استانداردهای کیفی هوا برای آن منطقه وضع کند. این جدول زمانی سختگیرانه شامل 90 روز زمان برای ارسال یک نامه، پس از دریافت هرگونه معیار جدید براي کیفیت هوا و یا روشهای کنترلی برای آلاینده خاص، و همچنین 180 روز زمان برای تطبیق با استانداردهای کیفی هوا مي*شد. این روند برای هر یک از آلاینده*ها باید تکرار می*شد. اگر یک ایالت این استانداردها را در طول 180 روز بعد از اعلام HEW انجام نمی*داد، دادستان کل ایالات متحده علیه آن ایالت شکایت می*کرد. لذا ایالت*ها مسئولیت اولیه در قبال اعمال قانون را داشتند اما همزمان اختیارات بسیار قدرتمندی نیز به دولت فدرال داده شده بود.

در دو سال بعد از تصویب قانون هوای پاک 1967 برنامه دولت فدرال، طبق جدول زمان*بندی پیش*نرفت. تنها 108 مورد از AQCRs در سال1970 طراحی شده بودند. سازمان کنترل آلودگی هوای ملی[1] که نظارت دولت فدرال بر تمام برنامه*ها را هدایت می کرد، با کمبود کارمند مواجه بود. در نتیجه، هم رئیس*جمهور و هم کنگره قانون جدیدی را در اوایل سال 1970 پيشنهاد کردند.

2-3- اصلاحیه های قانون هوای پاک 1970
روزهای اولیه سال 1970 نوید شروع یک دهه جدید برای محیط زیست بود، چرا که سال جدید با یک قانون هوای پاک در سال 1970 (قانون عمومی 604-91، 31 دسامبر 1970) را به کنگره ارائه کرد. این اصلاحیه*ها دامنه عمل برنامه فدرال در جلوگیری و کنترل آلودگی هوا از منابع ثابت و متحرک را گسترش می*داد. تمام اختیارات مدیریتی که قبلا به HEW داده شده بود به مدیریت سازمان تازه تاسیس حفاظت محیط زیست[2] داده شد. صنایع، سازمان*های فدرال و مدیران ایالتی با
ملزومات و ضرب الاجل*های تازه**ای روبرو شدند.
هدف اصلی این قانون رسیدن به هوای پاک در سطح ملی تا اواسط دهه يا به عبارتی تا جولای 1975 بود. اصلاحیه سال 1970 دو گروه آلاینده را معرفی نمود که باید قانونمند می*شدند: آلاینده*های معیار و آلاینده*های خطرناک. آلاینده*های معیار جهت رسیدن به استانداردهای کیفیت هوای ملی[3]، توسط مجموعه*اي از استانداردهای ملی برای منابع موجود و جدید، قانونمند می*شدند. آلاینده*های خطرناک تحت عنوان "استانداردهای ملی انتشار آلاینده*های خطرناک[4]" بیان شدند. مفاد اصلی قانون به شرح زیر بود:

1. استانداردهای ملی هوا شامل استانداردهای اولیه برای حفاظت از سلامت عموم و استانداردهای ثانویه برای حفاظت از رفاه عمومی بود که توسط EPA وضع شده بودند. استانداردهای کیفیت هوای اولیه بر اساس "مقادیری بود که برای حفظ و دستيابي به سلامت عمومي لازم مي*نمود، این مقادیر توسط EPA و بر اساس معیارها و برقراري امنیت کافی تعیین می*گرديد". استانداردهای ملی ثانویه بر اساس"مقادیری بود که برای حفظ رفاه عموم... از هرگونه اثرات ناشي از وجود آلاينده*ها، تعیین می*شد". این استانداردها در بخش 109 قانون شرح داده شده*اند.
2. طبق بخش 11 از قانون، استانداردهای ظاهری لازم الاجرا هستند. تمام ایالات*ها ملزم به اجرای استانداردهای ظاهری هستند. از اینرو قانون صراحتا به حفظ اختیارات ایالت*ها در کنترل انتشار آلاينده*هاي هوا تاکید می*کرد. قبل از شروع به کار یک منبع ثابت لازم بود تا بازرسی*های ایالتی و فدرال، جهت تائید صلاحیت این منابع، انجام شود. منابع ثابت جدید باید در تمامی طول عمرشان شرایط استاندارد را حفظ مي*كردند. استانداردهاي NSPSs[5] تدوين شده برای صنایع و آلاینده*های خاص، در بخش بعدی بررسی شده*اند. در سال 1992 تقریبا 70 منبع مختلف دارای NSPS وجود داشتند، که بسیاری از آنها بواسطه پیشرفت فناوري**های صورت گرفته، تغییر کرده بودند.
3. استانداردهای ملی انتشار برای آلاینده*های خطرناک در بخش 112 قانون بیان شده بود و در مورد نیروگاههای جدید بکار می رفتند. یک آلاینده خطرناک به صورت زیر تعریف می*شود: "آلاینده*ا*ی که هیچ کدام از استانداردهای آلودگی هوا در مورد آن کاربرد نداشته و آلودگی ناشي از آن بتواند عامل افزایش مرگ و میر و یا افزایش یک بیماری غیر قابل بازگشت یا بیماری معلولیت*زا شود". در ابتدا، در سال 1973 آلاینده*های خطرناک شامل آزبست، برلیوم و جیوه مي*شد ولي در سال 1984، وینیل کلراید*، بنزن، رادیونوکلئیدها، آزبست و انتشارات ناشی از بويلرهای زغال*سنگ سوز به این لیست اضافه شد.
4. بودجه*های تحقیقاتی اضافی برای تحقیق روی سوختهای بکار رفته در منابع ثابت در نظر گرفته شد، که شامل الف) روشهای پاکسازی سوخت قبل از احتراق به*جای روشهای پاکسازی جریان گاز، ب) بهبود روشهای احترق، ج) روشهایی برای تولید سوختهای مصنوعی یا جدید که پتانسیل انتشار آلودگی کمتری دارند. این بودجه همچنین برای مطالعات بنیادی در زمینه آلودگی هوا، تحقیق بر اثرات آلودگی هوا بر سلامت و رفاه انسانها، و تحقیق در مورد اثرات و علل آلودگی صوتی است. لذا این قانون برای اولین بار نیاز به مطالعه در زمینه آلودگی صوتی رو به*افزایش در نواحی شهری را بیان می*کرد. اداره**ای تحت عنوان آلودگی صوتی و کاهش آن[6] به عنوان زیر مجموعه*ا*ی از EPA راه*اندازی شد. مطالعات صورت گرفته توسط این اداره می*تواند بصورت پیشنهاداتی برای قانونگذاری در آینده بکار رود.
5. اختصاص کمکهای مالی از طرف دولت به اجرای برنامه*هائی در ایالتها و مناطق محلی، و همچنین برای پیاده*سازی استانداردها در این مناطق.
6. طراحی کامل نواحی کنترل کیفیت هوا. در نظر گرفتن تمام نواحی درون یک ایالت به عنوان نواحی کنترل کیفیت هوا. AQCRs موجود به همان شکل قبل باقی ماند و مکانیزمی برای طراحی موارد جدید در نظر گرفته شد. حاصل این امر آن بود که تا 31 مارس سال 1971 در مجموع 335 مورد AQCRs طراحی شده بود. 90 درصد از این نواحی درون*ایالتی بودند. در اواسط 1975 تعداد AQCRs به 240 ناحیه رسید.
7. طرح*های اجرائی ایالتی[7] برای رسیدن به استانداردها با یک جدول زمان*بندی شده همراه بود، اما باز هم بطور مستمر پی*گیری می*شدند تا اطمینان حاصل شود که این طرح*ها توسط ایالتها شروع خواهند شد. طرحهای ایالتی گسترده*ا*ی، به*منظور تامین استانداردهای سلامت و رفاه عمومی یا استانداردهای اولیه در طول 3 سال، طراحی شده بود. قسمت 107 از قانون سال 1970 بیان می*کند که هر ایالت باید مسئولیت اصلی تضمین کیفیت هوا در درون آن ناحیه جغرافیائی را بوسیله عمل به برنامه*های اجرائی به*عهده بگیرد. اگر چه روشهای بکار رفته در هر AQCRs می*تواند متفاوت باشد اما طرح کلی آن باید توانائی رسیدن و حفظ شرایط استاندارد را داشته*باشد.
8. صنایع ملزم به نظارت و نگهداری از انتشارات ثبت*شده و ارائه آنها به*EPA بودند. این ماده

همچنین به EPA این حق را می*داد که داده*های ثبت شده را آزمایش کند.

1. اعمال جریمه*هائی برای تخطی از قوانین جاری. مجازات یکبار تخطی از قوانین عنوان شده شامل جریمه*ا*ی از 000/25 دلار در روز یا یک سال زندان یا هر دو بود. برای دومین تخطی، جریمه**ای شامل 000/50 دلار در روز یا دو سال زندان یا هر دو در نظر گرفته شده بود.
2. استانداردهای انتشار خودرو برای ایجاد کاهشی 90 درصدی در مقادیر سال 1970 وضع شد. این بخش از قانون کاملا بحث برانگیز بود چرا که مقادیر استاندارد تنها توسط کنگره وضع شده بود. یک فرآیند موازی با این استانداردها، به EPA این حق را داد تا استانداردهائی باتوجه به پیشرفت*های تکنولوژیکی و اقتصادی وضع کند. این امر منجر به انعطاف پذیری در قانون می*شد. به مدیریت EPA بودجه*ا*ی داده شده بود تا در صورت صلاحدید یک برنامه یک ساله برای گسترش استاندارد اجرا کند. بودجه*ا*ی نیز برای یک برنامه 6 ساله(1900 تا 1905) جهت گسترش موتورهای احتراق داخلی کم*انتشار برای جایگزینی با موتورهای کنونی اختصاص یافته*بود.
3. وضع استانداردهای انتشاراز هواپیماها توسط EPA.
4. شهروندان می*توانستند علیه هر شخصی، شامل دولت ایالات متحده یا علیه هر مدیریتی بخاطر تخطی از استانداردها شکایت کنند. شکایت علیه مدیریت تنها زمانی معنا داشت که در اجرای قانون کوتاهی کرده باشد. این قانون همچنین، دولت فدرال را از امضا قرارداد با شرکتهائی که سابقه تخطی از قانون کیفیت هوا را داشتند منع

---

[1]- National Air Pollution Control Administration(NAPCA)

[2]-Environmental Protection Agancy

[3]-National Air Quality Standard

[4]-National Emission Standards for Hazardous Air Pollutants

[5]-*New Source Performance Standards

[6]-Noise Polluiton and Abatement

[7]-State implementation plans

معیار کیفیت هوا و استانداردهای کیفی هوا
قانون کیفیت هوای سال 1967 مربوط به اجرا و گسترش معیارهای کیفیت هوا[1] بود. این امر(که در
ابتدا در قانون 1963 بیان شد) به ایالتها در مورد گسترش استانداردهای کیفیت هوا کمک می*کرد. اصلاحیه سال 1970 نیاز به این معیارها را بار دیگر تائید کرد. اساسا، معیار کیفیت هوا بیان کننده رابطه میان میزان آلاینده و اثرات آن بر اساس تجربیات کارشناسان بود. این اصلاحیه*ها تاکیدی کمي و کیفی بر رابطه بین میزان مجاورت با آلاینده*ها و اثرات کوتاه و بلند مدت آن روی سلامت و رفاه عمومی داشتند[4]. معیار کیفیت هوا محتوای بسیار جامعی داشت و شرایطی را که میزان آلاینده*ها، در بازه*های زمانی خاص، به مقادیر خاصی رسیده یا از مقادیر خاصی تجاوز می*کردند توصیف می*نمود. این معیارها بیان کننده اثرات ناشی از ترکیب آلاینده*ها و همچنین اثرات ناشی از آلاینده*های مجزا بودند. ملاحظات فنی و اقتصادی ربطی به ایجاد AQC ها نداشتند. معیار کیفیت هوا باید به*وضوح بیانگر اثرات طولانی مدت مجاورت با آلاینده*ها باشد. شماری از معیارهای کیفیت هوا تحت رهنمودهای EPA تدوین شده است[5، 6،7، 8، 9].
گسترش معیار کیفیت هوا گام مهمی در تهیه مقادیر کمی برای استانداردهای کیفیت هوا مي*باشد. استانداردها بر خلاف معیارها، به نوعي تجویزشده هستند. به عبارت دیگر استانداردها مقدار آلاینده*هائی را که از لحاظ قانونی نباید از آنها، در یک بازه زمانی خاص در یک ناحیه جغرافیائی، تخطی کرد بیان می*کنند. با توجه به قانون 1967، نحوه اجرای استانداردهای کیفیت هوا جزو اختیارات مقامات ایالتی و محلی است. قانون سال 1970 دولت فدرال را ملزم کرد تا استانداردهاي اوليه و ثانويه ملي را گسترش دهد. در طول 90 روز بعد از صدور معيار كيفيت هوا براي يك آلاينده خاص، مديريت EPA وظيفه دارد كه استانداردها را منتشر کند. اين استانداردها بايد به*طور يكسان در تمام موارد اجتماعي، سياسي، پيشرفت فني و جنبه*هاي اقتصادي پيچيده استقرار يابند و در مواردي كه اين جنبه*ها در ارتباط با يكديگر در يك دوره زماني خاص تغيير مي*كنند مورد بازنگري قرار گيرند.
هدف از استانداردهاي اوليه با توجه به قانون سال 1970 محافظت فوري از سلامت عموم جامعه است. براي رسيدن به چنين هدفي استانداردهاي ثانويه براي حفظ سلامت عموم جامعه از تأثيرات مضر شناخته شده يا پيش*بيني*شده آلاينده*ها در آينده تدارك ديده شده است. هر دو استاندارد اوليه و ثانويه بايد با معيارهاي كيفيت هوا هماهنگ باشد. به علاوه، استاندارد بايد از ادامه كاهش كيفيت هوا در هر قسمت از يك ناحيه تحت كنترل قوانين كيفي هوا جلوگيري كند. اين شرط باعث ايجاد شرايط محافظه*كارانه شديد مي*شود. بعضي از افراد اين شرط را اينگونه تعبير مي*كنند كه معناي آن اين است كه يك منطقه نمي*تواند از استاندارد ملي بسيار فاصله داشته باشد، چرا كه از صنايع جديد و فعاليت*هاي اقتصادي در ناحيه نمي*توان انتظار داشت كه آلودگي ايجاد نكنند. يك تعبير سخت*گيرانه از اين شرط آن*است كه رشد اقتصادي در يك ناحيه را بايد از بين برد. اين نگراني باعث تصويب قوانيني براي جلوگيري از خرابي*هاي قابل توجه[2] شد كه در بخش 2-4- الف بیان شده است.
اصلاحيه سال 1970 در ابتدا 6 آلاينده اصلي را به قرار زير معرفي كرد، مونواكسيدكربن، دي*اكسيد نيتروژن، دي*اكسيد گوگرد، ذرات معلق، هيدروكربن*ها، اكسيدان*هاي فتوشيميايي و NAAQSs بدين منظور شكل گرفتند. در سال 1976 سرب به ليست آلاينده*هاي اصلي افزوده شد. در سال 1979 استاندارد شيميايي بازنگري شد و دوباره تحت عنوان "ازون" بيان گرديد. استانداردهاي هيدروكربن*ها نيز تحت بازنگري قرار گرفت و در سال 1983 منتشر شد. در سال 1987 استاندارد كل ذرات معلق[3] مورد بازنگري و اصلاح قرار گرفت تا اين بار فقط شامل ذراتي با قطر آيروديناميكي[4] كمتر يا مساوي 10 ميكرون شود و با نام استاندارد ₁₀PM بيان شد. استاندارد _5/2PM نيز در سال 1997 اضافه شد. ليست كنوني NAAQSs در جدول 2-1 نشان داده شده است كه شامل آلاينده* اصلي؛ مونواكسيدكربن، دي*اكسيدنيتروژن، دي*اكسيدگوگرد، ₁₀PM ، _5/2PM ، ازون و سرب است. ارزش يك استاندارد به دوره زماني كه در طي آن اندازه*گيري*ها، ميانگين*گيري مي*شود، بستگي دارد. براي اندازه*گيري هر آلاينده يك روش مرجع و يك يا بيش از يك روش معادل وجود دارد.
براي دو آلاينده دي*اكسيدنيتروژن و دي*اكسيدگوگرد كه در آنها مقادير استاندارد به صورت ساليانه ذكر شده است، يك مورد تجاوز[5] از حد استاندارد در طول يك سال به معناي تخطی از استاندارد است و باعث مي*شود آن ناحيه جزو مناطق غيراستاندارد معرفی شود. براي استانداردهاي 1 و 8 ساعته مونواكسيدكربن و استاندارد 24 ساعته دي*اكسيدگوگرد تخطی از استاندارد حتي با افزايش چند ثانيه*اي در يك دوره يكساله روي مي*دهد. براي استاندارد 24 ساعته ₁₀PM و 1 ساعته ازون تخطي از استاندارد (قبل از سال 1997) زماني رخ* مي*هد كه مجموع افزايش*ها از حد استاندارد در هر دوره 3 ساله متوالي تقسيم بر 3 بيش از يك مورد بشود(به نزديكترين دهم اعشار رند شود، با مقادير كسري از 05/0 به بالا رند شود)، به بيان ديگر، چهار مورد افزايش در هر سه سال متوالي باعث يك بار تخطي از استاندارد مي*شود. برای استاندارد میانگین حسابي ساليانه ₁₀PM ، "ميانگين حسابي ساليانه مورد انتظار[6]"،* توسط ميانگين*گيري از ميانگين حسابي ساليانه غلظت*هاي ₁₀PM براي سه*دوره ساليانه گذشته تعيين*مي*شود. تخطی از استاندارد زماني رخ*مي*دهد
جدول 2-1: استاندارد ملی کیفیت هوای آزاد

آلاینده	زمان متوسط	استاندارد اولیه	استاندارد ثانویه	روش اندازه گیری
منواکسیدکربن	8 ساعته	(ppm9)mg/m310	یکسان	فتومتری مادون قرمز متمرکز[IMG]file:///C:\Users\DR951A~1.KAL\AppData\Local\Temp\msohtmlcl ip1\01\clip_image002.gif[/IMG]
	1 ساعته	(ppm35)mg/m340	یکسان
دی اکسید نیتروژن	سالیانه	mg/m3100	یکسان	کمیلومینسانس[7]
	ميانگين	(ppm05/0)
دی اکسید گوگرد	سالیانه	mg/m380	ندارد	پاراروزانيلين r پالس فلورسنس[8]
	ميانگين	(ppm03/0)
	24 ساعته	(ppm14/0)mg/m3365
	3 ساعته	ندارد	mg/m31300(ppm5/0)
PM10	َAAM	mg/m3 50	یکسان	نمونه گیر PM10
	24 ساعته	mg/m3 150	یکسان
PM2.5	AAM	mg/m3 15	یکسان	نمونه گیر PM2.5
	24 ساعته	mg/m3 65	یکسان
ازون	1 ساعته	(ppm12/0)mg/m3240	یکسان	کمیلومینسانسr، جذب UV e
	8 ساعته	(ppm08/0)mg/m3160	یکسان
سرب	3 ماهه	mg/m3 5/1	یکسان	تقطیر/ اسپکتروسکپی AA r

r= روش مرجع
e= روش معادل
Annual Arithmatic Mean = AAM

كه، "ميانگين حسابي ساليانه مورد انتظار" ( به نزديكترين ³mg/m 1 رند شود) بيشتر از حد استاندارد شود. براي هر شش آلاينده اصلي، براساس مطالعه مورد به مورد يك آلاينده روند خاصي بايد طي شود. در مواردي كه اطلاعات لازم موجود نيست تشريح كاملي از استاندارد و فرآیند*هاي آن را مي*توان در بخش 50 از آيين*نامه يافت.

---

[1]-Air Quality Criteria

[2]-significant deteriorization

[3]-Total Suspended Particulate (TSP)

[4]-aerodynamic

[5]-exeedance

[6]-Expected annual arithmetic mean

[7]- Chemiluminescence

[8]- Pararosaniline Pulsed fluorescence

استاندارد محیط زیستی - آزمایشگاه محیط زیست

جدیدترین استانداردهای محیط زیستی
استاندارد گازها و ذرات دودکش
استاندارد هوای پاک
استاندارد آب و فاضلاب

: استاندارد كيفيت محيطي براي نواحي يا مناطق جاده ها[Rosaler, Robert C. 1994 ]

دسته بندي منطقه اي	دسته بندي زماني
روز dBA	صبح، غروب dBA	شب dBA
مناطقA كه در مقابل جاده هاي دو خطه[1] هستند	55	50	45
مناطقA كه در مقابل جاده هايي با بيش از دو خط هستند	60	55	50
مناطق B كه در مقابل جاده هايي با كمتر از دو خط هستند	65	60	55
مناطق B كه در مقابل جاده هايي با بيش از دو خط هستند.	65	65	60

---

[1] منظور از خط، نوارهاي طولي جاده با مشخصه هاي عرضي هم شكل است كه يك اتومبيل با امنيت كامل و بدون مزاحمت از آن مي گذرد.

: استانداردهاي تنظيمي براي سر وصداي حاصل از كارخانه ها
[Rosaler, Robert C. 1994 ]

منطقه	كاربري و تناسب منطقه	زمان
تقسيم بندي زماني
روز dBA	صبح، غروب dBA	شب dBA
I II III IV	مناطقي كه براي حفظ محيط زندگي خوب به آرامش و سكوت نياز دارند. مناطقي كه براي استفاده به شكل مناطق مسكوني به سكوت نياز دارند مناطقي كه علاوه بر نواحي مسكوني، حاوي نواحي تجاري و صنعتي نيز هستندو بايد براي ساكنين محلي، محيط زندگي را حفظ كرد. عمدتاً براي مناطق صنعتي سودمندند و بايد اندازه گيريهايي را انجام داد تا محيط زندگي ساكنين محلي حفظ شود و دچار مشكل نشوند.	45-50 50-60 60-65 65-70	40-45 45-50 55-60 60-70	40-45 40-50 50-55 55-65

: محدوده و زمان مجاز در معرض قرارگيري* براي سر و صداي وسايل نقليه و كناره جاده ها Rosaler, Robert C. 1994 ]ا

منطقه	زمان حداكثر مجاز
روز dBA	صبح، غروب dBA	شب dBA
مناطق كناره جاده يك خطه در منطقه I	55	50	45
مناطق كناره جاده دو خطه در منطقه II	60	55	50
مناطق كناره جاده دو خطه در مناطق II,I	70	65	55
مناطق كناره جاده هاي بيش از دو خطه در منطقه II,I	75	70	60
مناطق كناره جاده يك خطه در مناطق IV,III	70	65	60
مناطق كناره جاده دو خطه در مناطق IV,III	75	70	65
مناطق كناره جاده هاي بيش از دو خطه در مناطق IV,III	80	75	65

: استاندارد سطح مجاز سر و صداي وسايل نقليه در انگلستان 1971
[Watkins; TRRL LR455 ;1972]

نوع وسيله نقليه	مقدار سر و صدا در زمان ساخت dBA	مقدار سر و صدا در هنگام استفاده dBA
موتورسيكلت با حجم سيلندر كمتر از 50سانتي متر مكعب	77	80
موتورسيكلت با حجم سيلندر بيشتر از 125 سانتي متر مكعب	86	90
ساير انواع موتورسيكلت	82	90
وسايل نقليه مخصوص حمل كلال با حداكثر وزن ناخالص بيش از 5/3 تن از قبيل تراكتورهاي موتوري، لكوموتيو، تراكتورهاي كشاورزي، كاميون ها و وسايل نقليه اي كه علاوه بر راننده بيش از 12 مسافر را حمل مي كنند.	89	92
ساير وسايل نقليه	84	87
وسايل نقليه مخصوص حمل كالا با حداكثر وزن ناخالص كمتر از 5/3 تن	85	92

: استاندارد پیشنهادی در مورد سروصدای وسایل نقلیه موتوری
]شركت مهندسي مشاور توسعه راه آهن ، 1372[

وسیله نقلیه	مختصات وسیله نقلیه	حداکثر سر و صدای مجاز (دسی بل)
وسایل نقلیه عمومی و بارکشها	با قدرت بیش از 200 اسب بخار با قدرت کمتر از 200 اسب بخار	92 89
خودروهای مسافربری	با ظرفیت سیلندر بیش از 125 سانتی متر مکعب	86
موتورسیکلت	با ظرفیت سیلندر کمتر از 125 سانتی متر مکعب	84

: استاندارد صدا در هوای آزاد در ایران L_eq(30')_dBA
(سازمان حفاظت محیط زیست)

نوع منطقه	روز(7 صبح الی 10 شب)	شب(10 شب الی 7 صبح)
منطقه مسکونی	55 دسی بل	45 دسی بل
منطقه مسکونی – تجاری	60 دسی بل	50 دسی بل
منطقه تجاری	65 دسی بل	55 دسی بل
منطقه مسکونی – صنعتی	70 دسی بل	60 دسی بل
منطقه صنعتی	75 دسی بل	65 دسی بل

حد مجاز آلودگی صوتی موضوع ماده 2 آیین نامه اجرایی
نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی (بازبینی 1387) ]مصوبه هیات دولت ،1387[

نوع منطقه	تراز متوسط روز (7 صبح الی 10 شب) dBA روز Lp	تراز متوسط شب(10 شب الی 7 صبح) dBA شب Lp
پهنه مسکونی	55	45
پهنه مختلط( مسکونی – تجاری)	60	50
پهنه تجاری – اداری	65	55
پهنه فعالیت( مسکونی – صنعتی)	70	60
پهنه صنعتی	75	65

: اهمیت تغییر در سطح در معرض قرارگیری صوتی[TAC; Metric Edition;1986]

افزایش سطح سر و صدا نسبت به سر و صدای زمینه(دسی بل)	تغییر در بلندی ذهنی [1]	اهمیت تغییر در سطح سر و صدا
3-0	هیچ	ناچیز
5	قابل توجه	حاشیه ای
10	حدود دو برابر	قابل توجه
15 یا بیشتر	حداقل سه برابر	بسیار قابل توجه

---

2 بلندی : هم ارز روان شناختی شدت صدا است. هر چه شدت صدا بیشتر باشد، صدا بلندتر شنیده می شود و یا بلندی صدا بیشتر است.

: اثرات اجتماعی – محیطی سر و صدای ترافیک [TAC; Metric Edition;1986]

تراز معادل 24 ساعته(دسی بل A)	درصدی از جمعیت که گزارش دادند.
تداخل در گفتار	تداخل در خواب	آزاردهندگی زیاد	شکایات قانونی
55	3-0	5	3-0
60	10-4	10	10-0
65	18-5	15	17-8
70	24-9	20	24-16	2-0
75	32-18	25	34-25	7-3

: تراز سر و صدای حاصل از کامیون های مختلف[Nelson;P.M;1987]

نوع وسیله نقلیه	قدرت (کیلو وات)	وزن ناخالص (تن)	حجم ضربه (سانتی متر مکعب)	حداکثر سرعت موتور(دور در دقیقه)	تراز نوفه*(دسی بل A)
وسیله نقلیه استاندارد	وسیله نقلیه کم سر و صدا
کامیون جاده رو	96	49/7	6128	2800	90	77
کامیون کارگاه ساختمانی	188	26	12763	2500	88	76
کامیون تحویل	63	6-5	3782	2800	87	77
تراکتور کمرشکن	255	38	12950	2100	91	79
ریژید(فواصل دور)	255	16	15950	2500	90	80

پیوست سلامت یا HIA گزارشی مبتنی بر بررسی اثرات سو یک سیاست یا احداث یک پروژه یا طرح بر روی سلامت افراد تحت پوشش آن منطقه هست

مشابه به گزارشات EIA بوده ولی دارای پیشنهادات و طرحهای تفصیلی با جزییات اجرایی جهت حفظ و ارتقای سلامت افراد و ایجاد عدالت در سلامت می باشد

پاور پوینت زیر در مورد پیوست ملی سلامت مفید خواهد بود

دانلود فایل Download پیوست سلامت pdf pdf از آپلود آی آر

در این فایل به موضوع استانداردهای صوت و ارتعاش مصوب سازمان محیط زیست پرداخته شده است

دانلود فایل Download استانداردهای صوت ارتعاش doc از آپلود آی آر

مدت زمان قرارگیری د رمعرض شدت صوت قبل از آسیب دائمی به گوش

Continuous dB	Permissible Exposure Time
85 dB	8 hours
88 dB	4 hours
91 dB	2 hours
94 dB	1 hour
97 dB	30 minutes
100 dB	15 minutes
103 dB	7.5 minutes
106 dB	3.75 min (< 4min)
109 dB	1.875 min (< 2min)
112 dB	.9375 min (~1 min)
115 dB	.46875 min (~30 sec

در شکل زیر صوت سنج را مشاهده میکنید که وضعیت شدت صوت متناظر با هر پدیده را نشان میدهد
http://www.dangerousdecibels.org/vir...hermometer.jpg

دوره زمانی	1/6/1393	1394	1395	1396	1397	1398	1399	1400	1401	1402
خودروهای سبک بنزینی	یورو 4					یورو 5
خودروهای سنگین و نیمه سنگین	1394		1395
یورو 3			یورو 4			استاندارد روز اتحادیه اروپا
موتورسیکلت	تولید بر اساس استاندارد یورو 3 از تاریخ 1/7/1393				استاندارد روز اتحادیه اروپا

آخرین استاندارد آلایندگی دودکشهای واحدهای صنعتی و استاندارد هوای محیطی ایران 95

دانلود فایل Download standard bak pdf از آپلود آی آر

دانلود فایل Download Stack Standard bak pdf از آپلود آی آر

استانداردهای نفتی ایران (IPS)
شرح کلی از منبع انتشار آلاینده، نوع آلاینده، سطح استاندارد، انتخاب نوع تجهیزات کنترل آلودگی، فرایند کنترل و سطح آستانه آلودگی را ارائه می¬نماید. برخی از این استانداردها که مرتبط با پروژه حاضر می¬باشند عبارت است از:
- استانداردهای کنترل آلودگی هوا به شماره (G-SF 860) -
استانداردهای کنترل آلودگی خاک به شماره (G-SF 870) -
استانداردهای کنترل آلودگی آب به شماره (G-SF 880) -
استانداردهای کنترل آلودگی صوتی به شماره (G-SF 900) -
استانداردهای دفع زائدات جامد به شماره (G-SF 130)

قانون هوای پاک ایران مصوب تیرماه 1396

مجموعه قوانين، آيين نامه ها، دستورالعمل ها و مصوبات در زمينه آلودگي هوا ایران

لیست مجموعه قوانین مرتبط در ایران به صورت فهرست وار pdf